100 χρόνια πριν..

Γεννήθηκε Πρωτομαγιά,στο Κάστρο, στη Μονεμβασιά.

 Κανένα ιδιαίτερο αφιέρωμα,τι λόγια να πω για τον ποιητή..

Παραθέτω μόνο 2-3 ποιήματα που διάβαζα αυτή την ώρα

κι όποιος θέλει ακολουθεί.

 Γιάννης Ρίτσος (1909-1990)

Απροσάρμοστοι

Τέτοια ζωή μας μέλλονταν, να γράφουμεν επιστολές

που να μη στέλνουμε από μιαν αξήγητη δειλία

μονάχα να τις δένουμε σε κορδελίτσες παρδαλές

και να το βρίσκουμε και τούτο ασήμαντη ασχολία.

Να πάλλεται βαθιά η καρδιά, που άξια ήτανε για τα καλά,

κι όμως να ζούμε πάντοτε στη σκοτισμένη αφάνεια·

οι ταπεινοί πατώντας μας να δείχνουν μέτωπο ψηλά

και τα δικά μας άπρεπα να φέρουνε στεφάνια.

Το πρόσωπο μας να φορεί φρίκης γκριμάτσα τραγική,

φιλάρεσκα ν' αφήνουμε να λεν πως μας πηγαίνει

να βλέπουμε να φεύγει η ζωή μακριά μας ξένη, βιαστική

και να περνάμε, αθόρυβα μισώντας, μισημένοι.

Το κάθε τι, και πιο πολύ τ' όνειρο, να μας τυραγνά

τα βλέμματα των διαβατών στα μάτια μας λεκέδες.

Περήφανοι να δείχνουμε κι όμως τα χέρια μας τ' αγνά

να κράτησαν και να κρατούν ακόμα μενεξέδες.

Να λαχταρούμε σαν παιδάκια ευαίσθητα κι ασθενικά

-δικαίωση και παρηγοριά της ζωής μας την αγάπη

κι αν κάποτε τη βρήκαμε να μας προσμένει μυστικά

όμως το χέρι ν' απλωθεί ζητώντας την εντράπη.

Τα μέτρια ν' αποφεύγουμε μ' αδιάλλαχτην αποστροφή,

αμετανόητοι κυνηγοί του Ωραίου και του Απολύτου

νά ναι μας έπαθλο η πληγή, τι μάταιο γνώση μας σοφή

η χρυσή σμίλη δημιουργού, κασμάς του καταλύτου.

Να ξεκινάμε τις αυγές και πάνω μας μαύροι οιωνοί

οι αμφιβολίες να μας κρατούν στην ίδια πάλι θέση

κ' εμείς μ' αηδία να φτύνουμε τον εαυτό μας που θρηνεί

και να φοράμε κόκκινο της ανταρσίας το φέσι.

Τότε να ονειρευόμαστε μιαν αλλαγή κ' ευθύς ξανά

να σκύβουμε, σκλάβοι χλωμοί, σε ιερή λατρεία του πόνου,

τις ήττες ν' ανεμίζουμε φλάμπουρα νίκης φωτεινά

κι αξιοπρεπώς να παίρνουμε το λάχτισμα και του όνου.

Καχύποπτοι και μίζεροι μέσα στα φρούρια της σιωπής

να κλειδωνόμαστε άβουλοι, να κάνουμ' έτσι χάζι

τον κόσμον εξετάζοντας πίσω απ' τον κύκλο μιας οπής

και, θαρραλέοι, σκιά μικρού πουλιού να μας τρομάζει.

Δειλοί και στην αγάπη μας μα και στο μίσος πιο δειλοί

κι ανίσχυροι κι ασάλευτοι να ζούμε ανάμεσα τους,

να μας πληγώνουν και τα δυο και να μετράμε σιωπηλοί

στα παγωμένα δάχτυλα τους ίδιους μας θανάτους.

Εχθρούς να υποψιαζόμαστε παντού κ' οι ολόφωτοι ουρανοί

να ισκιώνονται απ' τον ίσκιο μας και, φεύγοντας κινδύνους,

να ζούμε μόνοι πλέκοντας για τους εχθρούς δημίου σκοινί

και να κρεμάμε εμείς εμάς αθώους αντί για κείνους.

 *

XVI

Χαρά χαρά.

Δε μας νοιάζει

τι θ' αφήσει το φιλί μας

μέσα στο χρόνο και στο τραγούδι.

Αγγίξαμε

το μέγα άσκοπο

που δε ζητά το σκοπό του.

Ο Θεός

πραγματοποιεί τον εαυτό του

στο φιλί μας.

Περήφανοι εκτελούμε

την εντολή του απείρου.

'Ενα μικρό παράθυρο

βλέπει τον κόσμο.

'Ενα σπουργίτι λέει

τον ουρανό.

Σώπα.

Στην κόγχη των χειλιών μας

εδρεύει το απόλυτο.

Σωπαίνουμε κι ακούμε

μες στο γαλάζιο βράδι

την ανάσα της θάλασσας

καθώς το στήθος κοριτσιού ευτυχισμένου

που δε μπορεί να χωρέσει

την ευτυχία του.

'Ενα άστρο έπεσε.

Είδες;

Σιωπή.

Κλείσε τα μάτια.

*

Άφησε με να`ρθω μαζί σου
άφησε με να`ρθω μαζί σου.
Τι φεγγάρι απόψε!
Είναι καλό το φεγγάρι.
Δεν θα φαίνεται που ασπρίσαν τα μαλλιά μου
Είναι καλό το φεγγάρι
δεν θα φαίνεται που ασπρίσαν τα μαλλιά μου.
Τι φεγγάρι απόψε!
Το φεγγάρι θα κάνει πάλι χρυσά τα μαλλιά μου.
Δεν θα καταλάβει
Άφησε με να`ρθω μαζί σου.
Άφησε με να`ρθω μαζί σου!

 *

Κοριτσάκι μου,
μὲς στὸ βουβὸ πηγάδι τοῦ φεγγαριοῦ
σοῦ ῾πέσε ἀπόψε τὸ πρῶτο δαχτυλίδι σου.

Δὲν πειράζει.

Ἀργότερα θὰ φτιάξεις ἄλλο
νὰ παντρευτεῖς τὸν κόσμο μὲς στὸν ἥλιο.

Γιατὶ δὲν εἶναι κοριτσάκι
νὰ μάθεις μόνο ἐκεῖνο ποὺ εἶσαι,
ἐκεῖνο ποὺ ἔχεις γίνει,
εἶναι νὰ γίνεις
ὅ,τι ζητάει
ἡ εὐτυχία τοῦ κόσμου.

Ἄλλη χαρὰ
δὲν εἶναι πιὸ μεγάλη
ἀπ᾿ τὴ χαρὰ ποὺ δίνεις
Νὰ τὸ θυμᾶσαι κοριτσάκι.

Θέλω νὰ σοῦ φέρω ἕνα περιβολάκι
ζωγραφισμένο μὲ λουλουδόσκονη
πάνω στὸ φτερὸ μιᾶς πεταλούδας
νὰ σεργιανάει τὸ γαλανὸ ὄνειρό σου.

Θέλω νὰ σοῦ φέρω
ἕνα σταυρουλάκι αὐγινὸ φῶς
δυὸ ἀχτίνες σταυρωτὲς ἀπὸ τοὺς στίχους μου
νὰ σοῦ ξορκίζουν τὸ κακὸ
νὰ σοῦ φωτᾶνε μὴ σκοντάψεις.

Κοιμήσου κοριτσάκι.
Εἶναι μακρὺς ὁ δρόμος.
Πρέπει νὰ μεγαλώσεις.

Εἶναι μακρὺς
μακρὺς
μακρὺς ὁ δρόμος.

Τὸ παιδί μου κοιμήθηκε
κι ἐγὼ τραγουδάω...

Δύσκολα εἶναι, κοριτσάκι,
στὴν ἀρχή.

Τί νὰ πεῖς, δὲν ξέρεις.
Δύσκολα εἶναι στὴν ἀρχή.

Γιατὶ δὲν εἶναι, κοριτσάκι,
νὰ μάθεις μόνο
ἐκεῖνο ποὺ εἶσαι,
ἐκεῖνο ποὺ ἔχεις γίνει.

Εἶναι νὰ γίνεις
ὅ,τι ζητάει
ἡ εὐτυχία τοῦ κόσμου,
εἶναι νὰ φτιάχνεις, κοριτσάκι,
τὴν εὐτυχία τοῦ κόσμου.

Ἄλλη χαρὰ δὲν εἶναι πιὸ μεγάλη
ἀπ᾿ τὴ χαρὰ ποὺ δίνεις.

Νὰ τὸ θυμᾶσαι, κοριτσάκι.

Πόσα τραγούδια και ποιήματα να έχουν γραφτεί για τ' αστέρια;

Αυτά ακούν σιωπηλά τους έρωτες και τις μοναξιές μας,

στέλνοντας από πολύ μακρυά

παρήγορο φως από τα βάθη του παρελθόντος.

Από ΄κει που άρχισαν.. ΟΛΑ.

Κοιτάζοντάς τα, το μυαλό τρέχει σε άγνωστους τόπους,

η ψυχή νοσταλγεί ,

αποζητά την ένωση με το άφθαρτο και αιώνιο.

Η καρδιά λαχταρά την αγάπη,το μόνο μέσο για να λυτρωθεί παντοτινά .

Τα μάτια φτωχά για να συλλάβουν το μεγαλείο..το Σύμπαν και τον παράξενο χρόνο.

Ο έρωτας γραφείο ταξιδίων αορίστου χρόνου για κάποιες διακοπές σε δίκλινο δωμάτιο..

 Η αγάπη δεν περιορίζεται σε δύο..Σκορπίζει και γίνεται τρισεκατομμύρια αστέρια..

για όλους τους ανθρώπους,όλα τα πλάσματα.

"Είμαστε φτιαγμένοι από το υλικό που γίνονται τ' αστέρια"..προσπαθώ να το καταλάβω καλά καλά.

Το τραγουδάκι ερωτικό.Με αγγίζει πολύ η απλότητά του στη μουσική και το στίχο.

Μια καληνύχτα για ένα αγαπημένο αστέρι

ή για αναρίθμητες υπάρξεις φτιαγμένες από αστερόσκονη..

 Υπάρχει ψηλά εν' αστέρι
το πιο λαμπερό τ' ουρανού
Μαζί του μιλάω και παίζω
αν θέλω τα βράδια

Αν νιώθω μονάχος το ξέρει
κι ανοίγει τις πόρτες του νου
Γλυκά με χαϊδεύει με φως
και μου δείχνει σημάδια

Καληνύχτα αστέρι
να μου γνέφεις πού πας
να 'σαι πάντα ψηλά φωτεινό
κι από κει να με βλέπεις

Καληνύχτα αστέρι
να μου γνέφεις πού πας
να 'σαι πάντα ψηλά φωτεινό
κι από κει να με βλέπεις

Η μνήμη σαρώνει τη σκέψη
κι ο χρόνος που τραβάει το χαλί
Αυτό που επάνω του χρόνια
σκυφτός περπατάω

Μα εσύ αστεράκι μου ξέρεις
το πώς έχω φτάσει ως εκεί
μια νύχτα του Οκτώβρη το φως
μου χαρίζεις και σπάω

Καληνύχτα αστέρι..

 (Στίχοι - Μουσική :Διονύσης Τσακνής )

"Κοίταξε αδερφέ μου,η Άνοιξη ήρθε.

Η Γη δέχτηκε το αγκάλιασμα του ήλιου

και γρήγορα θα δούμε

το απoτέλεσμα αυτής της Αγάπης!

Κάθε σπόρος έχει κιόλας ξυπνήσει

και το ίδιο έχουν κάνει κι όλα τα ζώα.

Είναι μέσα από αυτή τη μυστηριακή δύναμη 

που κι εμείς υπάρχουμε."

 Καθιστός Ταύρος

photo:Long Hongtao

"Ο υπουργός εξέφρασε την βαθιά του οδύνη.."

"Ο πρόεδρος εξέφρασε τη βαθιά του οδύνη"

"Ο αρχηγός εξέφρασε τη βαθιά του οδύνη.."

Ε όχι ρε παιδιά, ΟΧΙ.

Χίλια χρόνια να περάσουν και χίλια παιδιά να σκοτωθούν αυτοί ακόμα θα εκφράζουν την 

βαθιά τους ΟΔΥΝΗ

Πόση άθλια υποκρισία σε μια λέξη.

Πήγαινε κοίτα τον πατέρα ή τη μάνα αν τολμάς, να μάθεις τι θα πει ΟΔΥΝΗ    !!

Σήμερα μόλις ξύπνησα,δεκάδες διαφορετικές σκέψεις  άρχισαν να δουλεύουν στο μυαλό μου..Από σκέψεις για εντελώς καθημερινά πράγματα, μέχρι κάτι άλλες ..για μέρη μακρινά και δύσκολα ,ιστορίες για αγρίους, ημιαγρίους και δήθεν πολιτισμένους.Σαν εργοστάσιο το μυαλό, ξεκίνησε χωρίς καθυστέρηση από 'κει ακριβώς που είχε σταματήσει χθες λίγο πριν κλείσει τις μηχανές.
Ο χρόνος,όπως πάντα ανελέητος, έσπρωχνε τους δείκτες του ρολογιού,κι εκείνοι ακολουθούσαν πιστά,ταγμένοι στην κυκλική επαναλαμβανόμενη πορεία τους.Τα βαριά από το ξενύχτι ματάκια μου τους έριχναν ανήσυχες ματιές κάθε τόσο και τα άκρα μου εκτελούσαν ταχύτατα τις εντολές για να προλάβουν να φέρουν σε πέρας τις απαιτήσεις άλλης μιας μέρας...Όπως και να 'χει..ο κόσμος πρέπει να ζήσει και σήμερα!

Έτσι πάνω στη φούρια μου,πέρασα δίπλα της.
Την πρώτη φορά δεν της έδωσα καμιά σημασία.
Την προσπέρασα σα να ήταν ταπετσαρία,ένα μόνιμο φόντο δίπλα στο δρόμο της γραμμής των τροχοφόρων.
Τη δεύτερη φορά την είδα..
Την είδα να κινείται και να με καλεί.
Το κάλεσμά της αμυδρό αλλά επίμονο.Εκείνη δεν θα έχανε κάτι απ΄την ηρεμία της,είτε έπιανα το κάλεσμα,είτε όχι.
Εκείνη θα συνέχιζε να ανασαίνει χρυσαφίζοντας τα νερά της στο καθρέφτισμα του ήλιου.Θα χάιδευε την άμμο με τα ακροκύματα ,δωρίζοντας κοχύλια και ξανά πίσω..

Μόνο που εγώ δεν θα ήμουν εκεί για να χαμογελάσω.

 :)

Υ.Γ.1~Φωτο φρέσκια-φρέσκια πρωινή.

Υ.Γ.2~Παρκάρετε οπουδήποτε για 5 λεπτά.Παντού υπάρχει ένα γαλήνιο γαλάζιο κομμάτι ουρανού,θάλασσας ή ονείρου.

Ένας άπιστος σύζυγος πιάστηκε στα πράσα από τη γυναίκα του όταν αυτή είδε στο Street View την ερωμένη του να μπαίνει στη συζυγική τους κατοικία και ένας εργάτης πιάστηκε από την ίδια κάμερα να κοιμάται εν ώρα υπηρεσίας.
Θύμα του νέου εργαλείου του διαδικτύου, του λεγομένου Street View της Google, έπεσε και ο ανύποπτος και πονεμένος από το χαμό του φίλου του, Αυστραλός Μπιλ ο οποίος ήπιε για να ξεχάσει τον πόνο για τον χαμό του φίλου του, αλλά έγινε ρεζίλι στο διαδίκτυο, καθώς το πρόγραμμα τον έπιασε να κείτεται μεθυσμένος έξω από το σπίτι του.
Το Street View http://maps.google.com/help/maps/streetview/
είναι ένα σχετικά καινούριο εργαλείο που προσφέρει η Google, η μεγάλη μηχανή αναζήτησης στο ίντερνετ.

Με αυτό, στην Αυστραλία, ο οποιοσδήποτε χρήστης στο ίντερνετ δεν βλέπει μόνο τον χάρτη και πάνω σ' αυτόν την οδό όπου κατοικεί, αλλά και τη φωτογραφία της οδού, της γειτονιάς του, μέχρι και την εξωτερική όψη του σπιτιού του.
Αυτοκίνητα εξοπλισμένα με κάμερες κυκλοφορούν στους δρόμους της Μελβούρνης και καταγράφουν την εικόνα των σπιτιών και, στη συνέχεια, η Google την βάζει στο Street View προς κοινή θέα όλων.

Η φωτογραφία που βρίσκεται στο Street View μπορεί να έχει τραβηχτεί μία βδομάδα, ένα μήνα ή ένα χρόνο πριν. Μάλιστα, όταν κάποιος επισκεφθεί το Street View στο διαδίκτυο, θα δει ότι μπορεί να 'βολτάρει' στην γειτονιά του με μία σειρά τόξων που τον κατευθύνουν προς οποιαδήποτε κατεύθυνση του δρόμου αποφασίσει να 'περπατήσει'.

Επίσης, θεωρείται ιδιαίτερα επιτυχημένο εργαλείο, αφού την εβδομάδα που μας πέρασε περισσότεροι άνθρωποι πήγαν να 'χαζέψουν' στο Street View, παρά στην ιστοσελίδα των Ολυμπιακών Αγώνων, που σημαίνει ότι το Street View έχει τη γοητεία του.

Το εργαλείο αυτό, όπως αναφέρει η Google, έχει και πολλές χρηστικές εφαρμογές.(μπα,..ναι;)

Ήδη το χρησιμοποιούν αρκετοί κτηματομεσίτες για να δείξουν στους μελλοντικούς αγοραστές ακινήτων την γειτονιά των προς πώληση κατοικιών, οικοπέδων, καταστημάτων κ.λπ.

(αα..ΟΚ)

Ποικίλες αντιδράσεις
Οι αντιδράσεις για το Street View εκ μέρους του κοινού είναι πολλές και διαφορετικές, άλλες θετικές και άλλες αρνητικές.
Μία γυναίκα έγραφε σε κυριακάτικη εφημερίδα ότι χάρηκε που είδε σε φωτογραφία του σπιτιού της τον εαυτό της στον μπροστινό κήπο καθώς φρόντιζε τον κήπο της, επειδή 'αυτό δείχνει στον κόσμο ποιός φροντίζει τον υπέροχο κήπο μας' είπε.(..!!!!)

Μία άλλη όμως γυναίκα έπαθε σοκ όταν είδε έξω από το σπίτι της τους γονείς της λίγο καιρό αφότου ο ένας εκ των δύο είχε φύγει από τη ζωή.

Εκείνο, όμως, που σίγουρα έχει προκαλέσει, εκτός από διαφορετικές αντιδράσεις, είναι οι ανησυχίες ότι το Street View παραβιάζει τα προσωπικά δεδομένα των ανύποπτων κατοίκων.

Το διαδικτυακό ρεζιλίκι του Μπιλ είναι ένα παράδειγμα που φανερώνει ότι το Street View μπορεί να προκαλέσει πολλές και διαφορετικές δυσάρεστες καταστάσεις. Ο Μπιλ σήμερα είναι μία χαρά, αλλά σίγουρα η εικόνα του να κείτεται έξω από την πόρτα του πατρικού του, δεν τον ευχαρίστησε. 'Ξέρω', είπε στην εφημερίδα 'The Age', 'ότι δεν θα έπρεπε να φτάσω σ' αυτό το σημείο, αλλά ποτέ μου δεν περίμενα να βρεθεί κάποιος με κάμερα στην σκεπή του αυτοκινήτου στη γειτονιά μου να με φωτογραφήσει και να με βάλει στο διαδίκτυο'.
Το θέμα του Μπιλ, αλλά και πολλών άλλων που έπεσαν θύματα της κάμεράς του, απασχόλησε την Επίτροπο Διαφύλαξης Προσωπικών Δεδομένων κ. Κάρεν Κέρτις, η οποία έχει ήδη αρχίσει να ερευνά το ζήτημα και σύντομα αναμένεται να συναντηθεί με τους υπεύθυνους της πολυεθνικής Google.
Από την πλευρά της, η Google θεωρεί ότι έχει κάνει τα πάντα για να διαφυλάξει τα προσωπικά δεδομένα όλων μας. (είπα και'γω..)
'Οι πινακίδες αυτοκινήτων, αλλά και τα πρόσωπα όσων εμφανίζονται στο Street View, δεν διακρίνονται', είπε ο Ρομπ Σίλκιν, εκ μέρους της εταιρείας.

 ....

'Όποιος πιστεύει ότι μία φωτογραφία μπορεί να παραβιάζει τα προσωπικά δεδομένα ενός ατόμου έχει το δικαίωμα να ζητήσει τη διαγραφή της φωτογραφίας από το Street View', πρόσθεσε, τονίζοντας ότι η Google είναι έτοιμη ανά πάσα στιγμή να αφαιρέσει τη συγκεκριμένη εικόνα.

(τελικά έχουμε πολλά δικαιώματα!)

Αν διαβάσατε μέχρι εδώ δείτε και αυτό :

Λέτε να βγάλει παρόμοια υπηρεσία η Google; Ή νέο tab στο Google Maps με την ονομασία “Appartment / Inner View”;

Big Brother is on the move!

Πηγές:

Ethnosonline

e-go.gr

wiggler.gr

Κάπου,κάποτε, είχα διαβάσει την παρακάτω φράση που μου έκανε εντύπωση.

Την ξαναθυμήθηκα σήμερα και μου έκανε καλό!

(μιας και δεν είμαι στα καλύτερα κέφια μου τώρα τελευταία).

"Είμαι ένας γέρος άνθρωπος και έχω περάσει πολλά βάσανα..

τα περισσότερα από τα οποία δεν συνέβησαν ποτέ."

:)

photo:margo

Οι επιστήμονες κατασκεύασαν ένα νέο ρομπότ, το οποίο φαίνεται να αντιδρά συναισθηματικά στον τρόπο με τον οποίο του φέρονται.

Το Heart Robot διαθέτει καρδιά, στομάχι και αισθητήρες που ανταποκρίνονται στην κίνηση, το θόρυβο και την αφή.

Εάν κάποιος αγκαλιάσει το ρομπότ αυτό θα εμποτιστεί με τρυφερότητα, τα άκρα του θα χαλαρώσουν, τα βλέφαρα θα χαμηλώσουν, η αναπνοή του θα χαλαρώσει και ο ρυθμός των χτύπων της καρδιάς του θα μειωθεί.

Όμως εάν κάνετε μια απότομη κίνηση ή φωνάξετε αυτό θα μαζευτεί, θα σφίξει τα χέρια του και θα ανοίξει διάπλατα τα μάτια, ενώ ταυτόχρονα ο ρυθμός της καρδιάς και της αναπνοής του θα αυξηθούν.

Ο νέος ρομποτικός μηχανισμός σχεδιάστηκε από επιστήμονες στο πανεπιστήμιο της Δυτικής Αγγλίας στο Μπρίστολ, για να εξερευνήσουν τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να αντιδράσουν οι άνθρωποι σε μια μηχανή που δείχνει να έχει συναισθήματα.(!)

Η Holly Cave, η οποία βοήθησε στην οργάνωση της ιδέας, είπε: «Το νέο ρομπότ μοιάζει να είναι διασταύρωση του ET και ενός Gollum, με μέγεθος ενός μικρού παιδιού.

«Κάθε παιδί αντιδρά στο ρομπότ με διαφορετικό τρόπο. Είτε θέλουν να το αγκαλιάσουν και να το φροντίσουν όπως μια κούκλα ή ένα μωρό, είτε απλά θέλουν να το φοβίσουν.»

Όπως προσθέτει και η επιστήμονας, ο τρόπος με τον οποίο θα αλληλεπιδρούν οι άνθρωποι και τα ρομπότ στο μέλλον είναι ένα θέμα που εγείρει πολλά ενδιαφέροντα ηθικά ερωτήματα.

Πηγή:Pathfinder

Μια χαρά τα είπαμε στο προηγούμενο ποστ για τα κοχυλάκια και τα βοτσαλάκια
που συλλέγουμε..
Για την ομορφιά της παραλίας και της θάλασσας..
Δεν είπαμε όμως για τις γόπες...Και φυσικά δεν εννοώ τα ψάρια ...
αλλά τα δικά μας αποτσίγαρα που κάνουν παρέα με τα υπόλοιπα σκουπίδια μας στις ακτές.

Δεν μπορώ να καταλάβω
πως είναι δυνατόν να πετάμε οτιδήποτε άχρηστο στο φυσικό μας περιβάλλον.
Πόσο μάλλον στις παραλίες,στα δάση,σε ποτάμια και βουνά που κοσμούν τον τόπο μας.Τον πλανήτη μας!
Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ,είναι πως,ως "φυσικό περιβάλλον"φτάσαμε να θεωρούμε τα μπετά του σπιτιού και του γραφείου μας,το σαλόνι μας,άντε και την αυλή ή την είσοδο της πολυκατοικίας μας.
Απο 'κει και έξω,μάλλον το θεωρούμε ξένο τόπο.
Οπότε..δε μας νοιάζει,ρίχνουμε τα σκουπίδια μας.
Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα-και σίγουρα το έχετε δει-του τυπάκου που
ανοίγει την πόρτα του αυτοκινήτου και αδειάζει το τασάκι στο δρόμο.
Καθαρό το αυτοκίνητό του!!
Λες και έξω δεν είναι η πόλη που ζει,δεν είναι η χώρα του,δεν είναι η Γη που θα ζήσουν τα παιδιά του.

 Στην παραλία που είναι τραβηγμένη η πρώτη φωτογραφία(μια πολύ μικρή παραλία)
υπάρχουν εκατοντάδες αποτσίγαρα-μην πω χιλιάδες-και πολλά άλλα σκουπίδια,κυρίως πλαστικά.
Πλαστικές σακούλες και μπουκάλια,καλαμάκια,κουτάκια αναψυκτικών,πακέτα τσιγάρων..
Καταθλιπτική εικόνα που δείχνει επίσης πόσο άθλια εξαρτημένοι είμαστε από ανθυγιεινά προϊόντα και συνήθειες.

Και στην παραλία ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΔΟΣ.Μεγάλος και ..σχεδόν άδειος!
Αυτή τη φορά,δε μπορούμε να ρίξουμε την ευθύνη στο διπλανό μας,στο Δήμαρχο,στο κράτος,στην άτιμη κοινωνία,στο Θεό που αδιαφορεί για τον πλανήτη.
Η ευθύνη είναι μόνο ΔΙΚΗ ΜΑΣ!

Είναι εντυπωσιακό,με πόση ευκολία πετάμε το αποτσίγαρο στην άμμο.
Ενημέρωση υπάρχει.Όλοι ξέρουμε πως όλα αυτά θα μολύνουν την παραλία για πολλά χρόνια.
Πως συντελούμε στην οικολογική καταστροφή.
Γιατί λοιπόν ;
Ακόμα κι αν δεν ξέραμε τις συνέπειες ,πως ανεχόμαστε αυτό το αντιαισθητικό θέαμα;

Είναι τόσο δύσκολο να πας δύο βήματα μέχρι τον κάδο να πετάξεις τα σκουπίδια;
Τόσο δύσκολο να βάλεις λίγο νερό σ'ένα άδειο μπουκαλάκι και να σβήνεις μέσα τα τσιγάρα σου
ή να φέρεις ένα μικρό τασάκι απ το σπίτι σου;

Το φαινόμενο δεν είναι μόνο Ελληνικό.
Να κάποια στοιχεία απο το Σκαϊ.gr(08/06/2007)

Στην κορυφή της λίστας με τα σκουπίδια που μαζεύτηκαν πέρυσι στην διεθνή εθελοντική επιχείρηση καθαρισμού των ακτών, βρίσκονται οι γόπες των τσιγάρων.

Πέρυσι περισσότεροι από 350.000 εθελοντές σε 68 χώρες απομάκρυναν από ακτές, ποτάμια και λίμνες συνολικά 3.175 τόνους σκουπιδιών, ανακοίνωσε η αμερικανική οργάνωση Ocean Conservancy που οργανώνει την ετήσια επιχείρηση.

Από τα 7,7 εκατομμύρια αντικείμενα που μαζεύτηκαν, τα 1,9 εκατομμύρια ήταν αποτσίγαρα.

Είναι η έκτη συνεχής χρονιά που οι γόπες βρίσκονται αριθμητικά στην πρώτη θέση.

Στη δεύτερη θέση για το 2006 βρίσκονται οι 768.000 συσκευασίες τροφίμων, από κονσερβοκούτια μέχρι νάϊλον σακούλες.

Στην επιχείρηση του 2006, οι εθελοντές εντόπισαν 1.074 ζώα παγιδευμένα σε σκουπίδια, πετονιές και δίχτυα. Από τα ζώα αυτά, μόνο ένα επέζησε -μια θηλυκή φώκια στη Φλόριντα.

Από το 1986 έως σήμερα έχουν συμμετάσχει στην εκστρατεία περισσότεροι από 6,5 εκατομμύρια εθελοντές, οι οποίοι απομάκρυναν συνολικά 52.600 τόνους σκουπιδιών σε 127 χώρες.

Ακόμα μερικά πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία για τις γόπες(από το live-sustainably.blogspot.com)

Τα τσιγάρα που βρίσκονται στην παραλία και στο θαλάσσιο περιβάλλον δεν προέρχονται όλα από τους χρήστες των παραλιών.

Τα αποτσίγαρα που ρίχνονται στο δρόμο, στις όχθες ποταμών ή τις τουαλέτες μπορούν να ταξιδεψουν μέσω των αγωγών στη θάλασσα.

Οι επιδράσεις τους στο περιβάλλον είναι τρομερά επιβλαβείς.

Το 80% των αποτσίγαρων στο έδαφος βρίσκουν τον δρόμο τους στα συστήματα νερού μας και καταστρέφουν την ποιότητα του πόσιμου νερού μας.

Τα αποτσίγαρα μπορούν ακόμη να μπερδευτούν με τροφή και να φαγωθούν από τα θαλάσσια ζώα.

Έχουν βρεθεί στα έντερα των φαλαινών, των δελφινιών, των θαλάσσιων πουλιών και των χελωνών όπου μπορούν να ελευθερώσουν τις τοξικές χημικές ουσίες, να προκαλέσουν ερεθισμό του πεπτικού συστήματος του ζώου και περιστασιακά (εάν προκαλέσουν παρεμπόδιση του εντέρου), ακόμη και θάνατο.

Τα φίλτρα των τσιγάρων σχεδιάζονται για να απορροφήσουν την πίσσα και τις χημικές ουσίες που βρίσκονται στα τσιγάρα όπως το κάδμιο, ο μόλυβδος και το αρσενικό ,αλλά μόλις φθάσει το φίλτρο στη θάλασσα αυτές οι τοξικές χημικές ουσίες ελευθερώνονται στο νερό.

Τα φίλτρα, όπως συνήθως νομίζεται, δεν αποτελούνται από χαρτί, γίνονται από το οξικό άλας κυτταρίνης, ένα τύπο πλαστικού και έτσι παραμένουν στο περιβάλλον για πολλά χρόνια.

Κάθε αποτσίγαρο μπορεί να χρειαστεί από 2 έως 25 χρόνια για να βιοδιασπάσει.

Χίλια ;

..και λίγα λέω!

Μαζεύω εδώ και πολλά χρόνια

κάθε είδους κοχύλια,κοχυλάκια,ολόκληρα ή σπασμένα,όστρακα,βοτσαλάκια

παράξενες πετρούλες, οτιδήποτε όμορφο βρίσκω στην παραλία.

Στο βυθό προσπαθώ να μην ενοχλώ.. μόνο κοιτάζω και θαυμάζω.

Τα κοχυλάκια όμως που βγήκαν στην ακτή 

και δεν φιλοξενούν πια κανένα πλάσμα,

ε..αυτά τα κυνηγάω.

Απαραίτητο λοιπόν αξεσουάρ στην παραλία , ένα γυάλινο βαζάκι

που άδειο έρχεται, γεμάτο φεύγει!

Είναι ωραία να ψηλαφίζεις στην άμμο και στα βότσαλα.

Με συντροφιά τον ήλιο και τον ήχο της θάλασσας

να ηρεμείς...να ρεμβάζεις  ..

να ψάχνεις....

και να βρίσκεις ένα μικρό-μικρό θησαυρό.

Ένα κοχυλάκι τόσο όμοιο με τα άλλα

και ταυτόχρονα τόσο μοναδικό!

Το παίρνεις μαζί σου κι όταν το βλέπεις σου φέρνει στο νου

τα καλοκαίρια που νοσταλγείς.

Ααχχ.. τα ωραιότερα κοχύλια όμως, δεν ξέρω αν είναι τυχαίο,

τα έχω βρει χειμώνα.Κάτι πρωινά με ήλιο

κατεβαίνω στην έρημη παραλία με το γνωστό βαζάκι ανά χείρας

και αρχίζω το ψάξιμο σε συνδυασμό με ξάπλες στα βότσαλα  :)

Μια φορά φέτος το χειμώνα κατέβηκα στην Ερωτοσπηλιά.

Δεν υπήρχε ψυχή!

Δεν είχα το βαζάκι στο αυτοκίνητο,ούτε σακούλα ή κάτι άλλο να χρησιμοποιήσω,

οπότε άρχισα να βάζω μερικά μικρά κοχύλια στις τσέπες .

Μετά όμως βρήκα κάτι μεγάλες πέτρες λείες και με ωραίο σχήμα..

αυτές προσφέρονται για ζωγραφική.

 Βαριές βέβαια αλλά άξιζε τον κόπο!

Όπως πάω να φύγω βλέπω ένα κύριο ηλικιωμένο..με κοίταγε καλά-καλά ο άνθρωπος..

Σου λέει που πάει αυτή η τρελή με τις κοτρώνες ;

(..για φούντο σαν το Λαμπιρίκο ? )

χαχαχα...όταν του χαμογέλασα μάλλον του έφυγε η σκέψη!

Μια απορία που είχα σχετικά με τα κοχύλια

μου λύθηκε χθες τυχαία,βρίσκοντας την απάντηση σε μια σελίδα του focus.magazine.

Aπορούσα που πολλά από αυτά είχαν τρύπες.

Ολοστρόγγυλες και τέλειες μικρές τρυπούλες

που με εξυπηρετούσαν αφάνταστα,γιατί μπορούσα να τα χρησιμοποιήσω κατευθείαν 

για να φτιάξω κολιέ ή mobile ,χωρίς καν να χρειαστεί να τα τρυπήσω !

Και ιδού η απάντησις :

 Οι στρογγυλές και κωνικές τρύπες στα κοχύλια που βρίσκουμε στην άμμο είναι σημάδια λεηλασίας. Γίνονται από μαλάκια της οικογένειας των νατικιδών, τα οποία τρέφονται με άλλα μαλάκια, εκείνα που ζουν μέσα στα κοχύλια.
Κάνουν την τρύπα με το ξύστρο, ένα όργανο σαν λίμα, σε σχήμα ταινίας, που βρίσκεται στο στόμα τους και καλύπτεται από μικροσκοπικά δόντια. Το ξύστρο τρυπά το κοχύλι υποβοηθούμενο από μια όξινη έκκριση που διαβρώνει το όστρακο. Αφού κάνει την τρύπα, το αρπακτικό μαλάκιο κομματιάζει το θύμα του και το τρώει.

 Στις φωτογραφίες ,λίγα από τα ευρήματά μου και ένα μικρό κολιέ

που έφτιαξα με μερικά απ'αυτά.

 Σαν επίλογος ένα Κοχυλένιο υπέροχο ποίημα..!

 Καλό Αύγουστο !

:)

Y.Γ.  Στον player παίζει Θηβαίος και "Αγάπη"

(μουσική:Βασίλης Δημητρίου Στίχοι: Κατίνα Παΐζη)

αν έχετε διάθεση ακούστε!

Κάπου υπάρχει ένας τόπος όπου κατοικεί η γαλήνη.

Μέσα εκεί τίποτα δεν είναι αδύνατο.

Μια δίοδος οδηγεί εκεί,μια δίοδος τόσο σιωπηλή..

Κι όταν περνάς το κατώφλι της,

είσαι σε θέση να αντιληφθείς

ότι ο τόπος αυτός βρίσκεται μέσα σου.   

Τι ωραιότερο από μια συναυλία δίπλα στη θάλασσα ;

Εκείνη να σιγοντάρει αφρίζοντας απαλά στην άμμο.

Τα νερά της να λικνίζονται καθώς οι νότες ακολουθούν

το μονοπάτι του σεληνόφωτος

και ταξιδεύουν μέχρι τ'αστέρια.

Τα τραγούδια ζωντανεύουν

κάτι τέτοιες βραδιές,

έχουν άλλη μυρωδιά,άλλο αέρα ..

 

Μελωδίες και λόγια

φανερώνονται κάτω απ'τον έναστρο ουρανό!

Άλλα ,γλιστρούν στη θάλασσα για κάπου μακρυά,

κι άλλα,  κρύβονται σε όμορφα όστρακα μαζί με τον ήχο του βυθού

και  μένουν εκεί για πάντα.

 

Ας μετριάσω όμως τον υπέρμετρο ρομαντισμό μου

για να μπω επιτέλους στο θέμα..


Κάπως έτσι ήταν η βραδιά με τον Παντελή Θαλασσινό και τη Γιώτα Νέγκα

στις 5 Ιουλίου στην Αρτέμιδα (Λούτσα δηλαδή)

Γινόταν ένα μπάχαλο στην αρχή μέσα στο club

(πολύς ο κόσμος,λίγη η οργάνωση..)

Σύντομα χαλάρωσαν όλοι και η βραδιά κύλησε

με σαντούρι και βιολί,

με κιθάρες και Παντελή

να λέει..

"Ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου"

την ώρα, που ένα -ένα τα αεροπλάνα

απογειώνονταν από το Ελ.Βενιζέλος

εγκαταλείποντας την Αθήνα ,ποιός ξέρει για ποιό προορισμό.

Μετά η Γιώτα.."Με τα μάτια κλειστά"..

είναι να μη συγκινηθείς ;

 

Μάλλον..,κάπως έτσι πρέπει να ήταν και η άλλη βραδιά,

στις 19 Ιουλίου, με το Σωκράτη Μάλαμα.

Ήθελα να πάω αλλά εκείνο το Σαββατόβραδο

δεν μου βγήκε τελικά.

Αυτό το Σάββατο(26 Ιουλίου)

έρχεται ο Γιάννης Χαρούλης.(φωτο)

Αυτός δε μου γλιτώνει αυτή τη φορά!

όλο το χειμώνα τον κυνηγούσα αλλά δεν κατάφερα να πάω

καμμία από τις -τουλάχιστον-τρεις φορές που το είχα κανονίσει.


Άρα..


το Σάββατο θέλουμε "θάλασσα γυαλί"

αλλά και "χειμωνανθό" μεσ' το κατακαλόκαιρο..

θέλουμε στη Λούτσα να φυσήξει αέρας Κρητικός

με παραδοσιακά και ριζίτικα ..


Θέλουμε αστέρια να τρεμοσβήνουν

και αεροπλάνα να περνούν για το δικό τους ταξίδι.

Θέλουμε τραγούδια στην άμμο ..!


:)

Υ.Γ.1


Ακολουθούν ο Haig Yazdjian στις 2 Αυγούστου

και ο Μιλτιάδης Πασχαλίδης στις 23.

Υ.Γ.2

Δείτε δίπλα το βιντεάκι με Χαρούλη και Μικρούτσικο!

Έβαλα και τους στίχους(λίγο ακατάστατα ,ΟΚ..)

Υ.Γ 3

όσοι πιστοί ,προσέλθετε το Σάββατο στον Άγιο Νικόλαο Αρτέμιδας

στο beach bar CULT - cafe bar NOSTOS

25ης Μαρτίου 28

στις 10 !

Εκείνος που φυλακίζω μέσα στο όνομά μου

κλαίει μέσα στη φυλακή του.

Δεν σταματώ να χτίζω αυτό τον τοίχο γύρω του.

Και καθώς αυτός ο τοίχος υψώνεται στον ουρανό μέρα με τη μέρα,

μέσα στη μαύρη του σκιά παύω να βλέπω την αληθινή μου ύπαρξη.

Είμαι πολύ περήφανος γι αυτό τον ψηλό τοίχο 

και τον καλύπτω με λάσπη και άμμο

μέχρι που να μη μείνει ούτε ένα τόσο δα κενό σ'αυτό το όνομα.

Και με όλη αυτή τη φροντίδα,

χάνω την εικόνα της αληθινής μου ύπαρξης.

Ρ. Ταγκόρ

Υ.Γ.

Αφορμή για να θυμηθώ αυτό το απόσπασμα του Ταγκόρ ,το άρθρο της gate στο e-περιοδικό "Οι οιηματίες"

Την ευχαριστώ

:)

Καλοκαίρι,ένα Σάββατο απόγευμα,σε έναν υπαίθριο παιδότοπο παραθαλάσσιας περιοχής .
Τέτοια εποχή είναι πάντα γεμάτος.
Τα παιδιά παίζουν χαρούμενα και οι μεγάλοι απολαμβάνουν τον καφέ τους,χωρίς να ανησυχούν ιδιαίτερα για την ασφάλεια των παιδιών.

Ξαφνικά όμως εισβάλλουν στο χώρο δύο άντρες,

πλησιάζουν έναν νεαρό,εργαζόμενοστον παιδότοπο, και του επιτίθενται.
Αρπάζουν καρέκλες και τον χτυπούν,βρίζουν,φωνάζουν..

Τα πράγματα γίνονται χειρότερα όταν ο ένας από τους δύο βγαίνει έξω και επιστρέφει σε μερικά δευτερόλεπτα κρατώντας όπλο και απειλώντας με φωνές το νεαρό υπάλληλο.

Όλα αυτά μπροστά στα μάτια δεκάδων μικρών παιδιών..

Οι γονείς αρπάζουν όπως-όπως τα παιδιά και τα απομακρύνουν,τρέχοντας προς το βάθος του παιδότοπου.Να φύγει δεν μπορεί κανένας,εφόσον η βίαιη σκηνή εκτυλίσσεται κοντά στην είσοδο.
Η ιδιοκτήτρια της επιχείρησης παρακαλώντας,προσπαθεί να ηρεμήσει τους δύο"κυρίους"..
κι ο νεαρός υπάλληλος,βρίσκει πάνω στον πανικό την ευκαιρία ,να τραπεί σε φυγή.

Μετά από λίγο φεύγουν και οι δύο δράστες και η σκηνή τελειώνει κάπου εδώ..

Η αστυνομία που έχει κληθεί ,σχεδόν άμεσα,καταφθάνει στο χώρο περίπου μία ώρα μετά το όλο συμβάν
και ρωτά για τις περιγραφές τους.

Το περιστατικό είναι δυστυχώς αληθινό
και συνέβη το προηγούμενο Σάββατο (28 Ιουνίου)
σε παιδότοπο του Πόρτο Ράφτη.

Απ' ότι ακούστηκε,
ο λόγος για την επίθεση,ήταν οτι ο νεαρός,είχε την προηγούμενη μέρα"ενοχλήσει"το παιδί ενός εκ των δύο,τραβώντας το απότομα έξω,από κάποιο χώρο παιχνιδιού του παιδότοπου !Θεώρησε λοιπόν καλό να βλάψει την ψυχή τόσων άλλων παιδιών που παρακολούθησαν τη σκηνή.

Δεν εξετάζουμε όμως το "πως" και το "γιατί"
ούτε ωφελεί να αναλύσουμε περισσότερο πάνω σ'αυτό.

Αξίζει όμως να αναρωτηθούμε...

πόσα όπλα κυκλοφορούν αναμεσά μας;
Για ποιό λόγο έχουν δοθεί 1.200.000 άδειες οπλοφορίας
στη χώρα μας;

Πόσα ακόμα όπλα αδήλωτα είναι έτοιμα ανά πάσα στιγμή να απειλήσουν ζωές και να τραυματίσουν αθώες παιδικές ψυχές;

Γιατί ο κάθε άνθρωπος που είναι ψυχικά άρρωστος ή απλά απαίδευτος ή ακόμα πιο απλά ο καθένας που εξαγριώνεται
να μπορεί να έχει στα χέρια του ένα όπλο ;

Είναι γεγονός!

(Για την ακρίβεια,είναι κιόλας παρελθόν..)

Στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου

έγινε αυτό το μήνα έκθεση με τα έργα των μαθητών.

Δυστυχώς μπόρεσα να φωτογραφίσω μόνο λίγα

γιατί με εγκατέλειψαν οι μπαταρίες τη λάθος στιγμή..

Επίσης δεν πρόλαβα τελικά να φωτογραφίσω το καλύτερο κομμάτι της έκθεσης:

τα έργα του παιδικού τμήματος !

Πήγα χθες το απόγευμα αλλά τα είχαν ήδη μαζέψει :(

Δεν πειράζει όμως .Και του χρόνου να είμαστε καλά,

τον Ιούνιο θα έχουμε πάλι έκθεση :)

Είμαι πολύ ευχαριστημένη γιατί ήταν η πρώτη φορά που συμμετέχω σε κάτι τέτοιο.

Και για κάτι άλλο:

την επόμενη χρονιά θα κάνουμε και μαθήματα ιστορίας της τέχνης!

(..έτσι δεν είναι Vermint ?)

Να μερικά για να πάρετε μια ιδέα

Υ.Γ.(ΠΩς το ξέχασα αυτό ;;)

Ευχαριστούμε τον υπέροχο δάσκαλό μας Γιώργο Αναγνωστάκη!